Kolejna część zachowanych fragmentarycznie Roczników Midgardzkich obejmuje schyłek przygód Gurczena Wielkiego, a zarazem poważniejsze wybycie się innych postaci. Tym ostatnim pomogły w znacznym stopniu coraz powszechniejsze wskrzeszenia i życzenia (zgonów było jednak wiele). Jest coś na rzeczy, że trwające kilkadziesiąt sesji kampanie można skwitować jednym zdaniem, bo fabularnie wydarzyło się w nich tyle samo co w 1d6 sesjach o przygodach superbohaterów. Dopiero wtedy mega-kampania nabrała prawdziwie epickiego rozmachu, bo postacie wędrowały po świecie, przemieszczając się pomiędzy modułami i biorąc udział w ważnych wydarzeniach. Przyznaję, że było w tym trochę mojego rozmyślnego działania, czemu sprzyjał fakt, że często bohaterowie nie byli przypisani do konkretnego gracza, mogłem więc swobodnie przesuwać pionki po planszy. Jednocześnie dogrywałem coraz więcej solowych epizodów (bitew, pojedynków, eksploracji, rozgrywek dyplomatycznych etc.), które pogłębiały i wzmacniały spójność świata, stanowiąc niejednokrotnie punkt wyjścia dla sesji z udziałem graczy.
1246. Król Dulmerii i Burbezji Henryk z Tudorowa najeżdża Braunsztyn i Pogranicze, bez walki przyłączając oba władztwa do swojej domeny. Nowym baronem Brausztynu i królewskim namiestnikiem wyznaczony zostaje lord Thirion Gitte. Czarny Rycerz i Gurczen uciekają na Daleki Wschód do Ludowej Technokratycznej Republiki Algolu.
Na zlecenie Algolian Gurczen wyrusza do Krainy Magicznych Wrót w Magicznym Świecie, by rozprawić się z tyranią Hülyi z Yanardag. Bohater szturmuje zamek i zabija demilicza. Teleportuje się do Midgardu, gdzie zawiera porozumienie z Fedorą Czarną — będą rządzić wspólnie. Zdemaskowany Nazdak III Maza ucieka z Midgardu. Diarchia nie trwa jednak długo. Czarny Rycerz spiskuje przeciwko Gurczenowi i doprowadza do jego wygnania i rzezi wiernych mu oddziałów. Gurczen odlatuje kosmolotem do Algolu.
Na wyspie Julin lord Dagon zabija Matkę-Ptakowężycę. Opadają mgły, które odcinały wyspę od kontynentu — droga na południe staje otworem.
Samson uwalnia Kommodusa, Andreę i Koltyna. Ucieczka z Julina.
Rycerze Ziem Jałowych działają na terytorium kasztelanii Lake Shore.
W Magicznym Świecie Gunter i Ulryk po wielu miesiącach wędrówki przez góry docierają do Indoczech.
1247. Gunter i Ulryk ruszają na morze i badają wysepki archipelagu u wybrzeży Indoczech. W tym czasie Kafarowie (naród agresywnych barbarzyńskich górali) najeżdżają Indoczechy, podbijając kolejne miasta. Bohaterowie uciekają do Piekła, a stąd do Nyzy i dalej na zachód do puszczańskiego Międrzyrzecza. W ukrytych w sercu lasu Diabelskim Domu zdobywają Koronę Władzy, którą następnie przekazują gildii magów w Wilkogrodzie. Król Lasu na prośbę bohaterów przywraca do świata żywych czarownika Harkona.
W Krainie Magicznych Wrót o władzę walczą prawowity Władca (sprowadzony z dziczy przez Guntera i Ulryka) oraz indoczeski książę Yaser, lider uchodźców. Yaser przegrywa i ucieka do Międzyrzecza.
Niedobitki Stowarzyszenia Umarłych Awanturników działają w Twierdzy na Pograniczu, Krainie Magicznych Wrót (udaje się wyprosić u Króla Lasu przywrócenie Gerdy), a wreszcie na Wyspie Strachu. Ostatecznie giną Koltyn, Gerda i Samson, Andrea ucieka, a Kommodus wpada do niewoli demonów.
Lord Dagon prowadzi Julinian na kontynent i jednoczy północne plemiona zamieszkujące pomorskie lasy.
Rycerze Ziem Jałowych przybywają do krainy Barbarzyńskiego Księcia.
1248. Wielki najazd Piktów pod wodzą Groma na Marchię Zachodnią. Zniszczenie Scandavii i rzeź mieszkańców pogranicza. Śmierć Groma z ręki barona Flawiusza Konstantyna. Piktowie odchodzą za rzekę, związek plemienny rozpada się.
W Magicznym Świecie prałat Athelstan i lord Rycymer rzucają wyzwanie lordowi Agarowi. Zabijają się nawzajem. Kafarowie bez walki opanowują pozbawione władców Piekło i Nyzę.
Czarny Rycerz po nieudanej próbie zamachu stanu ucieka z Midgardu do Algolu, gdzie wstępuje do armii i zostaje generałem.
Barbarzyńskie wojsko lorda Dagona zdobywa i niszczy Twierdzę na Pograniczu.
Gunter i Ulryk badają Dorzecze Gromu, odkrywają Tajemnicze Złote Miasta w Puszczy Piktyjskiej i zdobywają wielkie skarby. Śmierć Ulryka. Andrea wraz z Gunterem wyruszają z Ostlandu na wschód, docierają do Candidy, gdzie spotykają Gurczena.
Kontynuacja przygód Rycerzy Ziem Jałowych w krainie Barbarzyńskiego Księcia.
1249. Dagon atakuje Ostland i zostaje pokonany przez Flawiusza Konstantyna. Połowa barbarzyńców zaprzysięga wierność imperium i osiedla się w zrujnowanej piktyjskim najazdem Marchii Zachodniej. Reszta odchodzi do Transylwanii, korzystając z gościny lorda Breguli. Podczas uczty Dagon morduje Bregulę.
Harkon, Dalibor, Andrea (powróciła z Candidy) i Kommodus (uwolniony z niewoli) badają Dorzecze Gromu. Śmierć Andrei i Kommodusa (dla tego drugiego ostateczna). Harkon i Dalibor zostają pojmani przez Wincentego z Dieselburga z Czarnego Zamku i zmuszeni do konwersji na chaos. Na czele armii potworów najeżdżają i niszczą pograniczny fort.
Książę Yaser ginie podczas próby zjednoczenia Międzyrzecza.
Wielkie powstanie potworów w Candidzie. Pokonane potwory odchodzą na zachód i przyłączają się do hordy Ata-Orka.
Gurczen i Gunter przeprawiają się z Candidy do Republiki Chanii, położonej na Wielkiej Wyspie. Śmiałkowie organizują obronę wybrzeża i walnie przyczyniają się do pokonania najeźdźców (dużą rolę odgrywa w tym działo jonowe oraz skaptowane do pomocy smoki). Połowa wrogiej floty zostaje zniszczona. Śmierć Guntera i Kasjusza Glinianego, księcia Candidy. Gurczen otrzymuje córkę archonta za żonę.
Rycerze Ziem Jałowych odnoszą sukcesy w krainie Barbarzyńskiego Księcia. Pokonują wojska barona Zardoza z zamku Huldra i zawierają z nim pokój. Odnowienie sanktuarium bogini Duffyd. Fryderyk Złotousty po śmierci hrabiego Drogat zostaje panem na zamku Drogat, po czym poślubia lady Marcelinę z zamku Aeravir i przechodzi na emeryturę. W ruinach zamku Jakora budzi się upiorny rycerz.
1250. Stłumienie puczu generałów w Algolu. Czarny Rycerz na pokładzie jednoosobowego okrętu podwodnego ucieka do Indoczech, gdzie nawiązuje współpracę z wynalazcą Mistrzem Elonem. Za jego poradą wyrusza do ruin miast na bagnach i zdobywa części niezbędne do konstrukcji bomby atomowej.
Lord Dagon odbywa samotną wyprawę do Hyperborei, zdobywa Żelazną Koronę i podporządkowuje sobie cały naród Hiperborejów.
W Dorzeczu Gromu Harkon powraca na stronę neutralności. Wraz z Gunterem i Ulrykiem (obaj przywróceni do życia za sprawą Korony Władzy) bada tajemniczy ziggurat, zostaje pojmany przez chaosytów i wydany Wincentemu z Dieselburga. W lochach Czarnego Zamku oczekują na egzekucję. Nieświadomy losów kompana Dalibor działa na własną rękę i zostaje stronnikiem prawa. Kilku śmiałków działa też w rejonie Brodu Brandona (jest wśród nich Olgierd z Midgardu, onegdaj członek Stowarzyszenia Umarłych Awanturników).
W krainie Barbarzyńskiego Księcia upiorny rycerz, być może widmo samego lorda Jakora, porywa ludzi z pobliskiego miasteczka i zamienia ich w zombie. Rycerze Ziem Jałowych w zamian za oczyszczenie świątyni Zhor otrzymują od Karmazynowego Króla Świętego Graala. Za pomocą tego potężnego artefaktu powstrzymują apokalipsę zombie, jednak w walce z pocztem upiornego rycerza ginie Oktawian. Septimus Aurelius prowadzi resztki drużyny na północ, Baltazar zostaje w krainie i odbudowuje zamek Jakora. Niestety, wrótce potem umiera.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz