Łza dla cieniów minionych

Na przełomie stuleci nabyłem podręczniki do drugiej edycji AD&D, co w dobie sprzed internetu kosztowało mnie sporo zachodu (i stanowi opowieść na osobny wpis). Niestety, nie miałem w tamtych latach zbyt wielu okazji, by poprowadzić grę Davida "Zeba" Cooka; łącznie zagrałem może kilkanaście razy. Królował bowiem WARHAMMER i nikt nie był specjalnie zainteresowany dedekami, na które moda wróciła dopiero później. Kilkakrotnie przymierzałem się do odkurzenia 2E, ale ostatecznie wygrało wpierw OD&D, potem D&D B/X, a wreszcie własnoręcznie warzone warianty. W tym roku postanowiłem zmienić ten stan rzeczy. 

The New Dungeon! — nowy loch! w Zapomnianych Krainach

Mówiąc o DUNGEON!, jak dotąd zajmowaliśmy się oryginalną grą z 1975 roku i jej rozszerzeniami, publikowanymi na łamach "The Strategic Review" i "The Dragon" w latach 1976–1979. Wspomnieliśmy też edycję z 1981 r., gdzie po raz pierwszy pojawia się bardziej "wybaczająca" wersja tabeli, z której losowane są efekty walki przegranej przez gracza (link). Na tym jednak nie koniec. Planszówka Davida R. Megarry'ego doczekała się jeszcze kilku wydań. W 1989 roku ukazało się THE NEW DUNGEON!, trzy lata później wznowione jako THE CLASSIC DUNGEON. Nowa odsłona gry TSR przyniosła zmiany nie tylko w szacie graficznej (nowa plansza, karty i figurki), ale i rewizję zasad. Pod nowym/klasycznym DUNGEON!, obok Megarry'ego i Gary'ego Gygaxa, podpisali się Jeff Grubb, Steve Winter i Michael Gray.

Władcy potworów i wybuch metanu. Wariant Lakinga

I to już ostatni z serii wpisów o dodatkach do DUNGEON!, planszowej gry fantasy Davida R. Megarry'ego. W "The Dragon" z kwietnia 1979 roku (#24, Vol. III No. 10) ukazał się tekst Dungeon — More Variations on the Theme, kolejny wariant, którego autorem był George Laking. Według tych zasad bawili się członkowie Towarzystwa Gier Wojennych z Richland w stanie Waszyngton. Artykuł składa się z pięciu głównych sekcji, mniej lub bardziej rozbudowanych, dotykających różnych aspektów rozgrywki.