Goci w dolinie czarnoksięskich królów

Pamiętacie Gotów? Na przełomie 2019 i 2020 poprowadziłem całkiem udaną kampanię na zasadach klasycznego D&D B/X. Ostatnia sesja zakończyła się wielką bitwą Gotów z Hunami na skraju Mrocznej Puszczy (czyli bagien meockich u ujścia Donu). Główną inspiracją była lektura sagi o Herwarach, królu Heidreku i przeklętym mieczu Tyrfingu. Postanowiłem kuć żelazo, póki gorące i rozpocząłem nową kampanię, której bohaterami mieli być potomkowie tamtych postaci, opuszczający Italię po klęsce poniesionej z rąk Narsesa w połowie VI wieku. Kontynuacja spaliła na panewce, gasnąc przedwcześnie po ledwie trzech sesjach (link). Gracze mieli już chyba dość barbarzyńskich klimatów, a mechanika TUNNELS & TROLLS nie przypadła nam do gustu.

Nie złożyłem jednak broni. W lutym 2021 roku rozegrałem dwie kolejne sesje. Przeniosłem kampanię do sieci, a z oryginalnego składu nie pozostał nikt. Drużynę poprowadził samodzielnie Wolfgang, którego następnie wsparli Ifryt i OEL. Rzecz działa się na mapie z gry planszowej OUTDOOR SURVIVAL. Nie prowadziłem zapisek na bieżąco, niemniej coś tam pamiętam.

Odc. 4–5

Jest rok 553. Wywodzący się z prastarego rodu Tyrfingów Björn, Beatrycze i Ragimir powrócili z Italii do Gotlandii (chodzi o Götaland/Gautland, krainę w południowej Szwecji). Tu dołączył do nich krewniak Knut, marzący o zbudowaniu grodu w dole rzeki. Śmiałkowie zapuścili się do starożytnych podziemi w pobliskich górach, gdzie pokonali wężowego czarnoksiężnika. Knut zdarł z jego szyi magiczny amulet. Potem odwiedzili elfy, mieszkające w zamku na wodzie w sercu puszczy. Świetliste istoty ostrzegły awanturników przed budzącym się w krainie złem. Awanturnicy ruszyli do zapomnianej górskiej twierdzy, wzniesionej onegdaj przez Atlantów. Tu w potyczce z żywymi trupami (draugar) poległ Ragimir. Pozostałym udało się go pomścić i zdobyć magiczną tarczę, na której ponieśli ciało towarzysza do wioski.

Intermezzo

Kampania znowu poszła w odstawkę na ponad półtora roku. Następne sesje rozegraliśmy dopiero we wrześniu i październiku 2022. Tym razem głównym graczem był OEL, którego okazyjnie wspierali Wolfgang, Ifryt i Mateusz, uczestnik oryginalnej kampanii. Znowu zmieniła się plansza (Valley of the Sorceror Kings, zob. link). Co jednak ważniejsze, zmianie uległa również mechanika. T&T ostatecznie powędrowało do lamusa; dokonałem pełnej konwersji na D&D B/X. Nie było to w ogóle trudne, jako że proces tworzenia postaci jest podobny. Wystarczyło przemianować Luck na Wisdom, zredukować poziomy (w T&T awans następuje szybciej) i wylosować HP. Mimo tych wszystkich zmian, ciągłość historii została utrzymana.

Dodatkowo, podczas porządkowania domowego archiwum, odnalazłem kilka kart postaci z dwóch rozegranych przed laty pojedynczych sesji OD&D, które nie przerodziły się w kampanie. I te postacie skonwertowałem na B/X i włączyłem do bieżącej opowieści (jako odc. 6–7). W ten sposób w szeregi drużyny wstąpili Oldrah, też Got, ale z innego rodu, oraz Atanazjusz i Pavanus, zromanizowani Brytowie (tym ostatnim towarzyszyły jeszcze dwie inne postacie, ale ich karty bezpowrotnie przepadły). Było to o tyle proste, że akcja tamtych sesji także rozgrywała się w tzw. mrocznych wiekach.

Odc. 8–16

Mapka doliny czarnoksięskich królów zapewniła nam dziewięć sesji dobrej zabawy. Akcję osadziłem w postarturiańskiej Brytanii, najeżdżanej i sukcesywnie podbijanej przez Sasów. Dorobiłem parę legend o przeszłości okolicy (np. walające się wielkie czachy to relikty wojny bogów i herosów z potworami, wielka rozpadlina powstała wskutek upadku smoka itd.), dorzuciłem kult Nemed i Tolimana (bóstw z Magicznego Miecza), wioski Brytów i Sasów jako dodatkowe punkty światła poza mapą, Herna Łowcę z Robin of Sherwood i doprawiłem szczyptą kosmicznej grozy.

Heks	Zawartość
0004	Przerażająca pieczara (leże czerwonego smoka)
0103	Świątynia Nemed
0201	Wulkan
0206	Wieża komesa Gwyndiona
0302	Czaszka smoka (leże meduzy)
0406	Głęboka rozpadlina (grobowiec Zanzera)
0508	Chata Herna Łowcy
0602	Ruiny rzymskiego fortu (leże bandy humanoidów)
0603	Ruiny zamku Atlantów (leże wzgórzowych olbrzymów)
0604	Świątynia Tolimana
0607	Szkielet olbrzyma
0706	Czaszka olbrzyma (leże purpurowego czerwia)
0803	Czarny monolit (leże czarnego budyniu)

Udało się odkryć wszystkie pola, choć nie wszystko zostało dogłębnie zbadane. Wieża komesa była bazą wypadową. Gracze nie ośmielili się rzucić wyzwania większym potworom (smokowi, czerwiowi i olbrzymom). Zabito za to meduzę. Modły w świątyniach lokalnych bóstw przyniosły niewielki efekt, a Toliman spopielił jednego z przybocznych. W odwecie zdewastowano sanktuarium groźnego bóstwa i trzeba było uciekać przed upiorami. 

Większość sesji zeszła na podjazdową wojnę z plemieniem humanoidów (koboldów, goblinów, orków, hobgoblinów, gnolli, bugbearów i ogrów). Po serii drobnych starć, napastowaniu patroli i dwóch wjazdach do jaskiń pod zrujnowanym fortem, potwory wreszcie wkurzyły się i przeszły do nocnego kontrataku. Otoczona drużyna złożyła broń (przepadła tarcza Atlantów i amulet króla węży). Gracz był nieustępliwy i podjął kolejną wyprawę, ale okazało się, że w międzyczasie potwory zwinęły interes i opuściły krainę. Ruinę nazwano fortem Knuta (na cześć poległego bohatera), ale na renowację zabrakło funduszy i śmiałkowie wycofali się.

Ostatnie przygody koncentrowały się wokół eksploracji grobowca Zanzera. Znakomicie nadał się plan z Paratime Design z dnia 16.09.2022 (link). Po zaciętym boju oczyszczono pueblo na dnie rozpadliny, zamieszkane przez plemię orków. Sporo krwi napsuły odnawiające się żywe posągi i pułapki strzelające magicznymi pociskami. Po kompleksie krążyło ośmiu strażników minotaurów (wybito wszystkich z wyjątkiem jednego). Wicht (upiór kurhanu, zmora) zaskoczył śmiałków i uprowadził Oldraha. Pełzacz ścierwojad ze studni porwał jednego z przybocznych. W końcu udało się dotrzeć do sali tronowej. Zniszczono wszystkie szkielety wychodzące z filarów, ale w potyczce padł Atanazjusz. Björn pozostał sam i uciekł z lochu (nie bez przygód, bo prawie zginął na wyjściu, osaczony przez rój morderczych pszczół!). Na tym zakończyliśmy zabawę z tym modułem. Czy to już definitywny koniec sagi o Tyrfingach? Nie sądzę.

Okiem Sędziego

Przez szeregi drużyny przewinęło się łącznie 14 postaci (6 PC i 8 NPC). Bohaterów niezależnych zaczerpnąłem ze starterów i modułów do BD&D, moja rola ograniczyła się do przystosowania lub nadania imienia (kto zgadnie, kim jest Frank z Moguncji?). Ograniczyłem się do wojowników.

Co do zasad, to jak na mnie dość wiernie trzymaliśmy się litery książeczek Moldvaya i Cooka/Marsha, stosując sekwencję walki, z inicjatywą, odmierzaniem dystansu, odliczaniem punktów ruchu, manewrami (fighting withdrawal) itd. Muszę przyznać, że na dłuższą metę mnie to jednak męczy (podobnie jak AD&D 2E).

Ponieważ poziom kultury materialnej był dostosowany do mrocznych wieków, najlepsza możliwa AC to kolczuga i tarcza (i ewentualnie premia ze zręczności). Żeby zrekompensować brak zbroi płytowej, wprowadziłem taktykę muru z tarcz: +2 do AC.

Oprócz B/X sięgałem też chętnie do Rules Cyclopedii, gdzie pewne rzeczy są dopowiedziane i doprecyzowane. Z RC zaczerpnąłem także świetną zasadę wprowadzającą rzut obronny przeciw śmierci w razie spadku HP do zera (i poniżej). Kilkakrotnie ocaliło to bohaterów przed zgonem. Jest jednak haczyk — nie ma wskrzeszeń!

Nieumarli nie wysysali poziomów doświadczenia, tylko punkty kondycji (co mogło się przełożyć na redukcję HP). Utraconą energię życiową można było odrestaurować u Herna.

Uprościłem znacznie mechanikę podróży i zapasów/zasobów.  Nigdy więcej zliczania pochodni, racji i gwoździ! Trzy heksy na turę bez względu na teren, który jednak modyfikował szansę na zdarzenie losowe. Oprócz potworów wędrownych były też tzw. inne przygody (załamania pogody, utrata zapasów, wycieńczenie).

Wystąpili:

PC

Björn, F4, XP 13673

Beatrycze, F2, XP 3703, zabita przez wielkiego chrząszcza

Knut, F1, XP 1715, zabity przez bugbeara

Oldrah, F3, XP 7645, wyssany z energii życiowej przez wichta

Atanazjusz z Lullwyn, F3, XP 7889, zabity przez szkielet, pożarty przez minotaura

Pavanus z Cumry, F1, XP 1149, zabity przez kolor z przestworzy

NPC

Morgan Ironwolf, F2, XP 2185, zabita przez gnolla

Borg, F2, XP 2297, zabity przez orka

Frank z Moguncji, F2, XP 2193, pożarty przez strasznego wilka

Wolkenz, F2, XP 2000, zniszczony gniewem Tolimana

Catania, F1, XP 6, pożarta przez strasznego wilka

Thorstein, F1, XP 125, zabity przez magiczny pocisk z pułapki

Peldor Mawr Dreffyd, F1, XP 0, zabity przez żywy posąg

Hargarth Kamiennoręki, F2, XP 2015, pożarty przez pełzacza ścierwojada